Lieve vriend, voel
mijn zachte buik voor
de man die niet kwam

en draag me
lichter ben ik nu
dunner zijn mijn dromen

je weet het wel
de tijd verstrijkt, kus me
kneed mijn soepele vel

en draag me
door de leegte van de nacht
geef me vaarwel

Ik ben niet als een meermin
zoÂ’n meisje zonder billen

dat afwacht op haar staartvin
wie haar misschien zou willen

ik laat jouw handen dijen
boetseren uit mijn spieren

waarmee we samen vrijen
als wilde bergrivieren

ik voel mijn cellen stromen
maak vlug een foto van mij
het lijkt wel dat ik oplos

in eeuwige atomen
en liefdevolle chaos

Van tijd tot tijd gebeurt het
onverwacht
dat iemand ruikt als jij
zo kijkt en lacht

ineens begint te dansen
net als jij
of zomaar woorden zegt
die jij ooit zei

Receptie in een groot gebouw
een man praat met een vrouw
en ik, ja ik verlang naar jou
door hem, zijn lichaamsbouw

Hee, weet je niet meer wie ik ben?
Kom op zeg! lacht hij joviaal
Hij is het, maar ook weer niet, ik ken
hem anders, leuker, meer speciaal

Ons neutraal gepraat
zoekt naar een doel
dat leeg is
niet verdedigd of te laat
we spelen op gevoel

staan geen van beiden vrij
het lukt niet dichterbij
te komen in het openbaar
en weer te passen op elkaar

Op een zomeravond nam
de smid, een sterke jongeman
een loopje met het leukste meisje

     Samen samen, even lopen

Samen lopen als een reisje
door hun dromen, en hun leven
hebben zij elkaar beschreven

     Praatje praatje, stel je open

Toen de zon begon te dagen
verborgen zij zich in de kragen
en braken daar een bed van riet

     Bedje bedje, lekker liggen

Ga maar liggen, niemand die je ziet
Wat wordt het warm, trek alles uit
om te snoepen van de zachte huid

     Zoete zoete, lieveliefling

Hijgend als een hondje likte
hij de schoonheid die zij schikte
naar zijn mond en heel haar lichaam glom

     Hondje hondje, kom toch binnen

Spinnend draaide zij zich om
met wijde pootjes wachtend
in liefde smorend en smachtend

     Poesje poesje, buiten zinnen

Op een lentemiddag nam
de smid, een lieve jongeman
het meisje tot zijn vrouw

     Baby baby, lieveliefling

want hun kindje kwam al gauw

Liefde is een boom vol
verliefde harten
om in te wonen

en daar samen te zingen
voor altijd samen te zingen
ook als het nog niet zo is

en je loom op bed ligt
     ingesponnen in jezelf
     als wie je bent

en samen gelukkig
     te zijn of niet te zijn
     geen vraag is

omdat je warm bent
en de wereld ronddraait
met de boom vol harten

en er niemand is
die dat kan stoppen

Iedereen kent het boek over de koning
zijn macht, de raadsheren en het grote
paleis met al zijn binnentuinen

vol heerlijk geurende bloemen
maar ik beschrijf wat ik leerde
van ervaren mannen, Paardenkop

en Goudnavel, over genoegens
in het donker, achter de hoeken
waar schaduw geheimen maakt

van verborgen deuren naar de gangen
door het zwijgende kelderlabyrint
waar verlangens vervuld worden

door ronde bedden en zachte
vrouwen die je met zon bedekken -
hun ruggen golven en kreunen

wanneer mijn nagels onsterfelijk-
heid schrijven in hun huid en
hun adem huppelt als een haas

of zucht als een halve maan
met haartjes die zich in het spoor
van mijn hand knisperend terugvlijen

Ik laat andere mensen maar
werken en laaf me liever
dag en nacht aan liefde

's Avonds is de rivier een theater
het water draagt de muziek
naar onze oren, de romantiek

van een saxofoon, ondergaande zon
fonkelend in de wijn en de kerk
rozig, een en al zachte genade

Toeristen doen klikklak alsof
niet zij, maar wij de figuranten zijn
en de stad een bordkartonnen decor:

attractiepark Paris l'amour
jongelui op de kaden rondom
een stompkaars en kussen-

de paartjes zoals het hoort
in de zonnenwerpers van de rondvaarten
blinken de vlekken in de hoeken

die je kunt ruiken

Betovergroot klinkt wel oud
maar hij was jonger dan jullie

vijftien jaar, de stoerste
jongen van de straat

ik altijd de mooiste
en dolgelukkig: een meisje

geboren op mijn verjaardag
We hadden het goed

met het geld van Jan uit Nederland
de lieve kostganger, mijn vrijer toen

stoere Louis vertrok en alleen
zijn naam achterliet voor ons

Fransje, jullie overgroot
ook al dood

toen jullie tijd begon

Lakens tot mijn knieën
de man die mij wil wil ik
niet wakker maken
voor mijn eigen verlangens

Dan maar in gedachten
handtastelijk van het een
het ander laten komen
en wegglijden in slaapgenot

Opstaan in een nieuw leven:
hoe ben jij naast mij beland
na al die avonden bij mijzelf
voelen hoe jij zou voelen

wie ik ben?
mijn liefde bloot
gegeven aan hartstocht
en ogen die mij zien

Bij het nachtlampje lees ik jou
in mijn agendaÂ’s, ik streel de deken
over jouw lichaam en lig

tussen de lakens wakker
op de harde vraag wat
had ik meer moeten

niet doen maar zijn
vandaag? Ik luister
naar jou en de wereld

van voetstappen, een deur
het doortrekken van de wc
bij buren en de stilte

van nietsdoen naast de onrust
in jouw darmen, druilerig
was de dag, maar

met sijsjes en teugjes
ristretto, met jouw schouder
leunend tegen de mijne

Hoe vaak hebben we dat al gedaan?

Je bent zo zacht en teer
jouw huid in mijn hand
jouw volle lichte gewicht
jouw warme verlangen

naar de extase van toen
jouw bronzen lichaam
in Verona onsterfelijk was
en ik geknield voor jou

tussen jouw benen oploste
in liefde. Traag
na het snelle bewegen
streelden mijn handen de geur

glad over je uit en weerloos
ging ik naast jou liggen
op het bed in de stille kamer
midden in de stad

met de hoekige kantelen
De avond brengt koelte
terwijl ik naar je kijk
naar je kijk

Het wassende water is onstuitbaar
hoe vaak het ook breekt in brede
golven op het strandje
De zon staat een half uur

boven de horizon, hand in hand
lopen we in waaiende kleren
onze vrije avond in
Mijn haren dansen

In de boot aan het eind
van de steiger kussen we
als tieners, het water klotst
en de hemel kleurt oranje

Ik zie met eigen ogen
haarscherp de zon ondergaan
en kan alleen maar denken
dat de aarde daar ophoudt

als een wereldwijde schijf
met een rand, een afgrond
waarin de roodgloeiende zon
het vuur even doet oplaaien

Zwarte zeilen, donderwolken
overspoelen al de kusten
al de kusten van de liefde

               Attica (Aigeus en Theseus)

Onvergankelijke liefde
van ouders voor hun kind
onvoorwaardelijk en waar

Maar onwetend is het lot
en blijdschap doet vergeten
wat de afspraak was

Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om de dood van onze zoon
Wat is mijn leven nu nog waard?

Achter wolken schijnt de zon
het hiernamaals lonkt me: kom
en vereeuwig jullie band

               Bretagne (Tristan en Isolde)

Onvergankelijke liefde
het gif dat de onschuld drinkt
en de ziel tot liefde dwingt

Ook jaloersheid kan giftig zijn
zelfs witte handen kunnen liegen
als het om de liefde gaat

Zwarte zeilen, donderwolken
huilen om mijn dode lief
Wat is mijn leven nu nog waard?

Uit de graven groeien bomen
die hun takken samenvlechten
onverbreekbaar is hun band

De kaars op de badrand knettert
en over mijn lichaam bruist de bal
de paarse regen

van mijn rode bloed
in de blauwe weerspiegeling
van de hemel in het water

mijn huid lost op, mijn skelet
rilt, zo mooi is dit
einde, vaarwel mijn lief

laat me maar gaan, ik huil
maar ik houd van mezelf
sinds jij wegkuste wat lelijk was

Wat wij in de bosjes doen
kijk maar, als je hier voorbijkomt
we ontkennen alles wat je denkt

We ontsteken een laaiend vuur
voet voor voet, hand voor hand
wat de draaischijf aangeeft

een stap op mijn blauwe broek
een hand op het gele zand
het uitstel is spannend

als de eerste keer, nu de andere
hand op het groene gras
een been op de rode tas

tot ik omval en zijn huid
de hitsige steekvliegjes
voor mij opvangt, kijk maar

ik verdwijn in zijn vuur
ik smelt, ik zeng, ik tril
ik ben opnieuw de bruid

Waar de drukte van alledag
stilvalt en ik iemand in zichzelf
zie keren, houdt alles op

ogenblikkelijk val ook ik
stil, heb ik geen plannen meer
niet eens een lichaam

ben ik niet meer op weg
alleen nog de zacht trillende
energie die liefde heet

verbonden met het gezicht
dat ik zie, zo mooi
in balans met het leven

Mens, ik houd van jou
een leven met jou
gaat door me heen

tot jij beweegt, de wereld
weer draait en ik daar sta
in de drukte van alledag

Het was een fijne dag
samen uit, samen thuis
zoals alle dagen
zouden mogen zijn

De tafel mooi gedekt
elkaars blikken gevangen
alles op zijn mooist
gespannen en gerekt

Na het douchen
sta ik in de slaapkamer
voor mijn kast
zonder sexy kleren

Niets om aan te doen
om jou te verleiden
op de schone lakens
romantisch zoals vrouwen

zich uit de grond van hun hart
overgeven aan een man
in de hoop dat hij bereid is
om dat ook te doen

Het schemert, we wandelen weg
van de stelletjes die net als wij
de zon niet hebben zien ondergaan

De picknickmanden zijn leeg
Jij pakt de schillen in, ik kijk
zogenaamd langs jou heen

zogenaamd zonder jouw aandacht
te trekken, wetend dat
onze huid gloeit naar meer

Jouw lichaam glanst
strak gebeeldhouwd
als een Griekse god

Ik strijk door jouw haren
Onder de rotsen kreunt de zee
Onze kamer is nog ver weg

maar ik zie je al voor me -
mooi vol hang je, kneedbaar
in de greep van mijn hand

Mama is stout
ze kijkt niet
naar mijn schilderij
ze verbergt haar oog

achter de camera
en maakt in gedachten
haar eigen schilderij
van mij

een andere Helena van mij
met bloed aan haar handen
een boze Lolita
met een koele buik

voor hete mannen
een Vertrouwen-Blauwe
buik ondanks de voyeurs
op mama's tentoonstelling

die denken mij te zien
terwijl ze fantaseren
over een fille fatale
dat hen pleziert

De mensen die knikten
ja, dat ben jij, die wangen
dat lachende gezicht

in mijn baby fotoboek
die mensen zijn dood, en ik
weet er niets van

Ik herinner me de borden
de opschriften die ik wilde lezen
mijn ogen namen foto's

die niemand anders ooit zal zien

de haarlokken op de gladde tegels
bij de kapper in de Hesperenstraat
die lotion in mijn huid klopt

de twee kastanjebomen op het plein
van de kleuterschool en de kinderen
die in het speelkwartier willen overvaren

het wonder van de beukennootjes
die omlaag dwarrelen in de Trouwlaan
(gek dat daar geen kerk staat)

Handenvol nootjes nam ik mee
mijn geheugen heeft er foto's van
die ik niet vergeet