Verkwikt verlaat de zon het bed
van de sterrennacht, de tent
waarin zijn bruid wacht

Vrolijk als een held
rent hij over de middag
en de avond terug

naar haar lichaam
Zo ziet David in de hemel
Gods hand en de wereld

daarin gevat, zo mooi
moet Zijn grootheid zijn
voor wie er over nadenkt

dat het niet anders kan:
de zon komt op
en gaat onder

Vol verwondering
kijken wij
naar elkaar