Als bij het landen
van een onaardse reis-
schotel op een open plek

in het park lopen wij
met onze oren
door de grote kubuszaal

rood in het zinderende licht
Machtige trillers trekken
ons uit de stoelen omhoog

een dimensie in
waarvoor we zintuigen missen
maar bij elke pas voelen we

vereeuwigde tijd
tot we zullen oplossen
in een ander bestaan

Zo wandelen engelen
onsterfelijk zichzelf
in hemels licht

We zweven
we dreunen
met een hele vloot

weg van de aarde