Ik trek nu het gordijn weg
om u bij hoge uitzondering
dit schilderij te laten zien -
mijn jong overleden vrouw

Sinds haar dood glimlacht ze
alleen naar mij, u ziet het
Zo lief, hartstochtelijk, kijkt ze
Haar ogen lijken dorst te hebben

ook naar de schilder
dat is wel duidelijk
Ze was altijd heel blij
om anderen te zien

Alles en iedereen bekoorde haar
en ontving haar dankbaarheid
Wat kon ik voor verschil maken?
En het werd steeds erger

Ik moest haar intomen
en toen lachte ze niet meer
Nu alleen nog op dit schilderij
Alleen nog als schilderij