Vader was een muzelman, na de oorlog
liep moeder hem omver. Hij leefde nog
om bij haar te zijn

Het Rode Kruis wist van niets
toch was hij er, te zwak
om haar op te vangen

een skelet in circuskleren
geen geluk meer op de botten
Ze had hem lief

de man die zij wilde kennen
een zieke, rokend tegen de tbc
en pratend tegen de herinneringen

waarin hij woonde, en tegen ons
voor wie hij een vreemdeling is
maar bij wie hij zichzelf kan zijn

en met wie hij het bos in kan lopen
als het dicht genoeg is
om in te verdwijnen