Soms is een nieuw begin
dor hout in zwart slijk
of in geblakerde grond

na een verwoestende vloed
een snelle vuurzee, of
menselijke domheid

Dan ontwaakt de aarde
van de Aarde
en gaat haar zaadkluis open

Alles bloeit weer op
waar we bij staan
maar we kennen onszelf

en durven niet
er volledig op te vertrouwen
We zijn zonen van Noach

we bouwen het na
in beton: banken
vol zaden, veilig

voor iedereen?