Het lied, dat meisje, raakt mij
keer op keer, al wil ik niet
vaak aan haar denken

Dat meisje zonder haarkam
zonder jurk, alleen nog cijfers
op haar hand

en Antonis die andermans last draagt

Voor wie draag ik de last
van hun leven, waarom
is hun leven ook het mijne?

Het moet wel voor jou zijn
buurman, voor jou, vluchteling
voor meisjes en voor vrede