Het water klotst een beetje
ik moet nu gaan, dat weet je
Achter het hek staat de breker
in het water, wat is hij zeker
Zal ik over zijn stoppels strijken
zijn lippen zoeken, of blijven kijken?

Ik zie in het vage avondlicht
evenveel als met mijn ogen dicht
Een vogel klapwiekt ongezien
het geluid van niets, misschien
verdwijnt ook mijn stille hart
voorgoed in het eindeloze zwart

Nu is de dag voorbij, dat weet je
het water klotst een beetje
waar onder aan de trap paraat
de lange donkervreemde staat
Hij heeft jaren op mij gewacht
we verdwijnen in de nacht

The water sloshes slightly
you know, I have to go
In the water, behind the railings
the breaker stands, so sure he is
Shall I tap him on the shoulder
seek his lips, or look at him a little longer?

In the hazy evening light, I
see as much as with closed eyes
Unseen there is a bird, it flaps
the sound of nothing, perhaps
my quiet heart also will disappear
forever in the infinite black over here

You know the day is over, it is easy
the water sloshes slightly there
at the bottom of the stairs where
the tall dark stranger is ready
For years he has been waiting for me
and now, I follow him to the sea

Das Wasser schwappt ein bisschen
ich muss jetzt gehen, du weißt es
Hinter dem Zaun steht der Brecher
im Wasser, wie sicher er ist
Soll ich seine Stoppeln streicheln
nach seinen Lippen suchen, oder
noch was zuschauen?

Im trüben Abendlicht sehe ich
so viel wie mit geschlossenen Augen
Ein Vogel flattert ungesehen
der Klang von Nichts, vielleicht
verschwindet auch mein stilles Herz
für immer im endlosen Schwarz

Jetzt ist der Tag vorbei, du weißt es
das Wasser schwappt ein bisschen
wo am Ende der Treppe bereit
der lange Dunkelfremder steht
Er hat jahrelang auf mich gewartet
wir verschwinden in der Nacht