Ik heb geen toespraak, ook niet deze
en geen vaarwels die jou omarmen
je nog een laatste keer verwarmen

ik ken de boeken die je hebt gelezen
en weet wel wat je zoal dwars zat
naar welke films je keek en wat je at

toch heb ik jou niet goed genoeg gekend
om echt te kunnen zeggen wie jij bent
mijn toespraak over jou is daarom deze:
jouw eigen dagboek om uit voor te lezen

We zochten en we vonden daar
al gauw een schaduwplekje waar
we min of meer hartstochtelijk
genoten hebben van elkaar

beschut maar in het openbaar
wat zeker niet valt goed te praten
dus voelde ik me opgelaten
terwijl ik huilde van geluk

het was te heerlijk om te zeggen
ik vond het moeilijk uit te leggen
en wist niet hoe er over te beginnen
kon niet mijn schaamte overwinnen

maar morgen als ik 's avonds rust
genoeg heb wil ik voor zijn mond mij kust
mijn tranen toch eens serieus bespreken

want die zijn volgens mij vooral een teken
dat wij het fijne niet meer moeten doen
en beter ons genot beperken tot een zoen