Het fort: ik rol mijn mat uit
in de stilte van slapende cicaden
De wind is warm, de tijd kruipt
met de zon naar Napels

Het zit allemaal in mijn hoofd
hoog boven het leven

van volle straten en winkels
waar het geld nooit ver rolt
blikken beducht, kussen vluchtig
en handen handtastelijk zijn

Dat is niet goed
Ik steek een storm op
blaas stoelen van de terrassen
sla deuren en waai stof

als een nacht door de stad
Tuien en spijlen klapperen
een hond jankt en een poes
loert naar de baarzen

in het water van de haven, wild
van mijn opstandige gedachten
die zich toch maar neerleggen
tussen de slakken op mijn mat