De feiten zijn dun
Ze schuiven door elkaar
en zoeken een vorm
Zwart smeren ze wit
in mijn ogen

Ik hoor echo op echo
in ijle lucht, donkerblauw
als de nacht weerkaatsen
illusies in mijn hoofd
tot ze tollen als een orkaan

Ik voel niet wat er is
maar wat voelbaar is
en mijn gedachten rennen
er achteraan tot ik neerval
en niet weet hoe te liggen

in de beelden van de stad
waarin ik wil terugkeren
om haar wonderen
die overal bestaan
waar ik ben, aan te raken