Gedichten mijden

mijn ijzerstijve lichaam --


waar geen vuur meer brandt.


Poems shun my stiffGedichte meiden
iron-hard body, in which --meinen Steifkörper, in dem --
no longer burns fire.kein Feuer mehr brennt.

Gedicht H4026
Amsterdam, 2023-08-10
het komt niet meer naar me toe (Antjie Krog) - 2022
Gedicht "dit kom nie meer op my af nie" (bundel "Plunder" ["Plundering"])
Bundel: Voorbij
Eerbetuiging aan: Krog, Antjie 
 

Het klopt niet, mag niet,

dat ik die oude man ben --


in de spiegel daar!


It cannot, should notEs darf nicht sein, dass
be, that I am the old man --ich der alte Mann bin, da --
in that mirror there!in diesem Spiegel!

Gedicht S1812
Amsterdam, 2023-07-01
De rimpels van Esther Ornstein - De geschiedenis van een verzuim (Simon Vestdijk) - 1959
Roman, hoofdstuk 2-1 (AD 1921)
Bundel: Innerst
Eerbetuiging aan: Vestdijk, Simon 
 

Ik slof door de stad,

de vuile tongen hangen --


moe uit mijn lichaam.


I flip-flop about,Ich flip-flop herum,
the dirty tongues hanging down --die Zungen hängen müde --
tired from my body.aus meinem Körper.

Gedicht S1603
Amsterdam, 2022-12-18
Patrick Kitete in Kinshasa (Kris Pannecoucke) - 2022
Patrick Kitete in een kostuum van teenslippers, Kinshasa 2022 (foto Kris Pannecoucke)
Bundel: De Geprezene
Eerbetuiging aan: Pannecoucke, Kris; Kitete, Patrick 
 

Och, ik ben al oud,

zo oud als ik me gedraag --


zó het wachten moe.


Oh, I'm really old,Oh, ich bin schon alt,
as old as my behaviour --so alt, wie ich mich benimm:
so tired of waiting.müde, zu warten.

Gedicht S1216
Amsterdam, 2021-08-17
Rood en groen (Iris Murdoch)) - 1965
Roman "The Red and the Green"
Bundel: Onuitgesproken
 

Waarom moeite doen

om het huis op te ruimen --


nu het avond wordt?


Why make an effortWarum mich mühe
to tidy up the house now --geben, aufzuräumen, jetzt --
evening is falling?wo der Abend fällt?

Gedicht S0935
Amsterdam, 2019-09-28
Bundel: Groet van toen
 

Mama is somber,

alles wordt minder, ze strijkt --


verwoed haar angst glad.


Mother is gloomy,Mutter ist düster,
her life declines, she irons --alles wird weniger, sie --
out her fear, fiercely.bügelt ihre Angst.

Gedicht S0198
Amsterdam, 2014-05-17
Strijken - IV (Lieve van Impe) - 2006
Gedicht uit de bundel "Opaal"
Bundel: Actief Passief
Eerbetuiging aan: Van Impe, Lieve 
 

Hoe ouder, hoe meer

verleden om te delen --


met minder mensen.


The older you get,Je älter, desto
the more past there is to share --mehr Früher, und weniger --
with fewer people.Menschen von damals.

Gedicht H0370
Amsterdam, 2012-10-22
Bundel: Mijn Thuis
 

Zywa Einde der dagen

Wanneer
mijn toekomst niet meer denkbaar is
morgen een herhaling van vandaag
uur na uur dezelfde dag

wanneer
wanneren eigenlijk niet meer
bestaan, alles nog een keer
gedaan moet worden

wanneer
mijn adem zwakker
mijn bloed langzaam
mijn darmen van slag

wanneer de allerlaatste vraag
is waarom
blijf ik verlangen
wat ik niet meer meemaak

wanneer mijn herinneringen maar
wat rondhangen in de tijd
dat alles nieuw was
eindeloos leek

wat nu een eng idee is
te blijven verlangen
wat ik mis

Gedicht 182
Amsterdam, 2011-11-06
Bundel: Manen
 

Zywa De olifant

Waarom heb ik mijn leed geleden
geweven al mijn grote kleden
die na een tijd zijn weggedaan
of anders hangen te vergaan?

De kersenbloesems vallen
zie hoe vroeg ze vallen
ze sneeuwen in de nacht
ik zou wel willen huilen

    Waar is de tijd gebleven
    waarin de kleden zijn geweven
    die hangen te vergaan?

Er zwemmen kamedraadjes
op mijn ogen heen en weer
mijn lijf doet zeer, het hoeft niet meer

    Waar is de tijd gebleven
    waarin de kleden zijn geweven
    die hangen te vergaan?

Ik ben de olifant
midden in mijn kamer
laat maar, niets aan de hand!

    Waar is de tijd gebleven
    waarin de kleden zijn geweven
    die hangen te vergaan?

De kinderen praten
zachtjes langs mij heen
en allemaal door elkaar

Gedicht 128
Trein Amsterdam-Groningen, 2009-02-22
Bundel: Manen
 

Zywa Ontleefd

Bloem in de vaas, een vredig gezicht
weer een dag voorbij, het gordijn gesloten
dag papegaai, je hebt nooit eens gefloten
dag papegaai, doe je ogen maar dicht

In de spiegel naast mijn bed herken
ik tweemaal mijzelf: hoe ik was, hoe ik ben
niet meer beter en nooit meer gezond
ik weet wat ik proef: amalgaam in mijn mond
het eten smaakt niet, geef me maar een pil

Woont er iemand in het klokje aan de muur?
het tiktakt maar door naar het volgende uur
en ik vraag me af: wanneer staat het stil?

Gedicht 13
Beek (Berg en Dal), 1987-03-30
Bundel: Manen
 

Zywa
Trefwoord
Ouderdom: somber
DuitsEngels5-7-5
PenseelPuimPuinRegenLiefdes
VerdichtTrekvogelsAlsloosFoto
EerbetuigingenOpdrachtenComponistenHome
Aandacht is als zonneschijnVermeld © Zywa bij gebruik van teksten,
tekeningen, ontwerpen, schilderijen en foto's
Woord zoeken:  CTRL-F