Ik wil leven, dus moet ik
het leven wel prijzen, ook onze
zotheid dat we plezier maken

en kinderen krijgen, onbevangen
en blind voor de hardheid van ons
bestaan en van de mensen

hun tekortschieten, dwalingen
en bedrog, ja, onze vlucht
voor elkaars agressie en wreedheid

Zonder idealen wil ik nog steeds
meer van het leven ontdekken
sta ik open voor het wonder

dat jij een ander ik bent, maar
voorzichtig, sinds de kleuterjuf
mijn vertrouwen in de hoek zette

waar ik schuilde in braafheid
en extra goed opletten, want
mezelf zijn was gevaarlijk

Wij geven ons over
aan onze hartstocht
en likken aan de nectar
die aan de opwinding kleeft

Met fluister, slaken
kreunen en roepen
wat mensen roepen
als ze zich niet gedragen

maar hun kleren hebben afgelegd
en de hoge liefde vieren
die hun leven verbijzondert -
in het heilige geloof dat ze bestaat

en ons voedt, elke vezel
van ons lichaam die dat viert
likkend aan de nectar
likkend aan elkaar

Etiketten laten weer los
gelukkig maar
het leven trekt en duwt

zich uiteindelijk vrij, wil zien
en laten zien: het lichaam
slechts gekleed in zijn ziel

de mens die we zijn
het leven dat we leiden
in het echt

niet te onderscheiden
van elkaar, verbonden
met het Allergrootste

dat te groot voor ons is
te groot voor kleinzieligheid
van beter weten of denken te zijn –

alleen onze daden
kunnen er in delen
onze zorgzaamheid

onze liefde
alleen onze liefde
is groot genoeg

Steeds verfijnder
ken jij jouw gevoelens
zo interessant
kijk toch eens

hoe open en kwetsbaar
jij je graag laat zien
en vrouwen uitnodigt
om in jou te wonen

Jij hebt zoveel te bieden
dat hun aandacht vraagt
bij jou thuis, maar
het is er ongemakkelijk

koud en hard naast de sofa
waarop ze jou verwennen
en jij voldaan
dat liefde noemt

Oh, jullie edele ridders
en wijze oude vrouwen
ik heb lak aan jullie

advies en medelijden
wat weten jullie nu

van dit niksige stadje
of de onrust in mijn hart
je kunt het bloed niet zien

stromen naar mijn gezicht, mijn lippen
die trillen, mijn glimlach die zegt

wat ik niet vertel of schrijf
jullie horen de verleiding niet
van mijn stem, ikzelf

ken mijn problemen
beter dan jullie

Soms heb ik iemand nodig
laten we een praatje maken
hier ergens afspreken
of elkaar schrijven
we zouden samen kunnen
lachen, wat endorfine-
snoepjes kunnen delen
snijden is niet genoeg

rode lijnen, opwellend
uit mijn hart
de kerven van mijn stam
zaagtanden, opwellend
uit mijn hart
en lees mijn gedichten
rode lijnen, opwellend
uit mijn hart

Het is rustig beneden in de put
alleen echo's uit mijn hart
die herhalen wie ik ben

tot mijn hoofd zich neerlegt
bij wie ik ben, keer op keer
ja zeggend

zonder mij namen te geven
van Goed, Slecht, Minder
en Vooruit dan maar

ik moet verder
met mijn eigenschappen
die ik nodig had en

die alleen in tegenwoordige tijd
gewogen dienen te worden
voor wat ik waard ben

Ik ga mezelf niet verdrinken
in verdriet en pijn
die de schuldigen aanwijzen --

ik ben alleen maar gewond

Jullie liegen wie ik ben
dus val me niet lastig, kijk niet
zeg niets, negeer me niet
doe normaal, je ziet toch
mijn Bloedvlag in de storm!

Ik wil geen suiker en geen aai
en zeker niet braaf zijn
ik wil jullie erkenning
van wat mij is aangedaan
dan pas strijk ik mijn vlag!

Nou, zeg het dan, en vaak
genoeg om me te laten geloven
dat het waar is, de pech
die ik heb gehad, en dat
ik desondanks geweldig ben!

Dan pas zeg ik: Verdomme!
Het is voorbij, vooruit!
Ik moet er maar mee leven!
En mezelf niet in de weg zitten!
Die last kan ik best wel dragen!

Ik heb twee volle dozen post
en een la met oude spullen
een herfstblad uit 1989
de vleugels die mama me aandeed
om te zien wat ik moest zijn

en een paar restjes van haar stem
uit de verstolen momenten
dat ik mijn adem inhield
om de geheimen te horen
die ze onderaan de trap besprak

Ik ruik weer wat ik wilde
heel de dag haar liefde
en dat ze dan gelukkig was
maar ik had een engel moeten zijn
om dat voor elkaar te krijgen

Alleen deze spullen zijn gebleven
steeds weer meeverhuisd
naar een nieuwe versie van mezelf
Soms snuif ik eraan, lees antwoorden
van toen en vind vragen voor nu

Het voelt beroemd, zo'n zonnebril
tegen de radende en hopende ogen
die je verwarmen met aandacht

Ja, wij kijken, omdat we weten
door jou gezien te worden
we rechten onze rug en lachen

We horen je, jij praat graag
over liefde, over verlangens
en over mij

dat ik er klaar voor lijk te zijn
Ja, ik wilde het graag
heel graag geloven

en mijn lichaam riep
om verlossing, maar jij nam
mijn ziel ervoor terug

Waarom was mijn leeftijd maar een getal
waarom heb ik gedacht dat ik kon
vliegen in jouw aandacht?

Je speelde met de woorden
Red Mij Alsjeblieft
maar ik heb je overleefd

Onder de tafel loopt niemand
met reuzenschoenen in de weg
mijn wereld kan er bestaan --
tot aan het avondeten

de huizen, wegen en bouwprojecten
met al de gedachten van de mensen
die ik lezen en beantwoorden kan --
met nieuwe plannen

's Zomers staan er tafels in de tuin
met klemmen op de lange lakens
die wiegen in het licht van de wind --
mijn tent na het eten

die eerst klein en donker was
vol benen van de volwassenen
maar vrolijk van hun stemmen --
mijn andere wereld

Ik streel er het droge gras
baan paden voor de mieren
en adem de vreemde lucht --
van rozen en zweet

Alle mensen kijken naar mij
maar er is niemand die mij ziet
Hun blikken stoppen bij hun fantasie

Zo is het om bijna een godin te zijn
onmenselijk, een beeld, een avatar
om mijn lichaam

verhullend dat ik besta
en verhinderend dat ik sterf
ofschoon iedereen me wil vermoorden

om wat Het heeft aangericht
in zijn scheppingsdrift
waaruit ik geboren ben

Alsof ik er iets aan kan doen
hoe mannen en vrouwen mij zien
en welke dwaasheden zij begaan

voor het fantoom met mijn naam
dat onsterfelijk is en naakt
hen strak aankijkt

zodat hun wapens vallen
en ze zich verzoenen
met hun dromen

De fijnste streling die jij kent
is mijn straling op jouw huid
Mooier dan dat gevoel kun jij niet zijn
Ik ben jouw liefste minnares

Je neemt mij met de naam
die je me geeft: Meesteres
der Stralen, zon
van jouw leven

Jouw hoogmoed maakt mij
mens, wetend
dat ik te licht, te heet ben
om met jou intiem te zijn

Daar kun jij slechts van dromen
Soms schep je er over op
dat je me in veiligheid bracht
stad en land voor me bedwong

en al lang en gelukkig met mij leeft
soms dat je me verzaakt hebt
en laten vermoorden op Rodos
maar ik leef

Mijn graf is geen graf
maar een gedenksteen
ook al liggen jouw botten ernaast
alsof ik van jou ben geweest

Ik heb geen zorgen
geen andere dan seks
en de vraag wat liefde is
Hoe houd ik zijn aandacht vast?

Ik doe mijn best
intelligent en gevat
te converseren, maar
ik raak het gevoel niet kwijt

dat ons huwelijk een spel is
In bed staart hij weg van mij
tijdens het strelen en het vrijen
Hij ziet mijn eenzaamheid niet

maar maakt er het beste van
hij bergt mij in zijn armen
voor hij actief wordt, en laat me
daarna inslapen op zijn borst

op zijn hart, dat zo rustig
en ongrijpbaar voor mij klopt
wanneer het hem uitkomt
Hij ziet mijn schoonheid niet

Mensen kussen in het pretpark
een film van liefde in de stad
met muziek en wat woorden
zonder suiker, puur
als espresso; een wenkbrauw
even opgetrokken zegt alles

Een meisje zwiert op rolschaatsen
tussen de kaartenhuizen, zand-
kastelen en fabrieken
Ze krijgt voorrang
van starende chauffeurs
die Romeo van Julia scheiden
aan weerszijden van de straat

en spotten met de voetgangers
die ze snijden, hard op weg
om gek te worden, denkend
aan een geheime geliefde
verborgen onder de littekens
van hun leugens